Charakterystyka zaburzeń autoimmunologicznych
Zaburzenia autoimmunologiczne opierają się na autoagresji organizmu. Pod wpływem czynników środowiskowych i genetycznych dochodzi do produkcji przeciwciał, służących w normalnych warunkach do walki z drobnoustrojami, które organizm kieruje przeciwko własnym, zdrowym tkankom. Wśród tego typu schorzeń dużą grupę stanowią problemy zlokalizowane w obrębie układu dokrewnego, związane z wydzielaniem hormonów, regulujących pracę całego organizmu. Ponadto aż 30% wszystkich chorób autoimmunologicznych stanowią choroby tarczycy – choroba Hashimoto (przewlekłe limfocytarne zapalenie tarczycy), choroba Gravesa-Basedowa (nadczynność tarczycy) oraz inne. Co istotne, schorzenia autoimmunizacyjne często występują w grupach. Mówi się wówczas o autoimmunologicznym zespole poliendokrynnym (ang. polyglandular autoimmune diseases – PGADs), na który składają się dwa zaburzenia oparte na autoagresji, a czasem nawet więcej. Wyróżnia się cztery typy zespołów, w większości z nich występują choroby tarczycy oraz cukrzyca, przy czym to właśnie cukrzyca typu 1 jest najczęściej schorzeniem ujawniającym się jako pierwsze. Aby rozpoznać konkretny zespół należy zdiagnozować u chorego dwa spośród przypisywanych do danego typu schorzeń:
Autoimmunologiczny zespół poliendokrynny typu 1:
- pierwotna niedoczynność przytarczyc,
- przewlekła drożdżyca błon śluzowych,
- choroba Addisona (pierwotna niedoczynność kory nadnerczy).
Autoimmunologiczny zespół poliendokrynny typu 2:
- autoimmunologiczne zapalenie tarczycy typu Gravesa-Basedowa lub Hashimoto,
- cukrzyca typu 1,
- choroba Addisona (pierwotna niedoczynność kory nadnerczy),
- objawy towarzyszące – anemia złośliwa, bielactwo, łysienie plackowate, hipogonadyzm hipergonadotropowy, zanikowy nieżyt żołądka.
Autoimmunologiczny zespół poliendokrynny typu 3:
- autoimmunologiczne zapalenie tarczycy typu Gravesa-Basedowa lub Hashimoto,
- cukrzyca typu 1,
- przewlekły zanikowy nieżyt żołądka,
- hipogonadyzm hipergonadotropowy,
- objawy towarzyszące – niedokrwistość złośliwa, bielactwo, łysienie, myasthenia gravis (nużliwość mięśni szkieletowych), niespecyficzne narządowo schorzenia autoimmunologiczne, takie jak: lupus erythematosus, zespół Sjögrena, reumatoidalne zapalenie stawów.
Autoimmunologiczny zespół poliendokrynny typu 4:
- cukrzyca typu 1, łysienie i/lub bielactwo,
- cukrzyca typu 1 i myasthenia gravis (nużliwość mięśni szkieletowych).
Komentarze czytelników
Kazda z nas jest indywidualna podczas leczenia Hasi, za pare dni wybieram sie do endo-diabetyka ,zeby pomogl mi normalnie funkcjonowac , chodzi o odzywianie ,mysle ,ze trafie na lekarza nie tylko noszacego bialy fartuch z napisem doktor xxx ,ale znajacy sie na chorobie i leczenia jej skutow.
Menu boczne
Opracowanie merytoryczne
