Hashimoto – co to takiego i jak się leczy?
Choroba Hashimoto jest chorobą tarczycy (gruczołu tarczowego), czyli narządu położonego na szyi, którego zadaniem jest produkcja tzw. hormonów tarczycowych: tyroksyny (T4) i trijodotyroniny (T3), odpowiedzialnych w głównej mierze za regulację procesów metabolicznych w naszym ciele. Gdy podejrzewana jest choroba tego narządu, często badany jest we krwi poziom TSH, czyli hormonu produkowanego w przysadce mózgowej, który reguluje czynność tarczycy. Zmiany stężenia TSH pośrednio świadczą o stanie gruczołu tarczowego.
Choroba Hashimoto należy do chorób autoimmunologicznych
Pełną nazwą choroby Hashimoto jest przewlekłe autoimmunologiczne (limfocytowe) zapalenie tarczycy. Słowo „autoimmunologiczny” oznacza, że w wyniku choroby nasz organizm produkuje przeciwciała, czasem zwane cząsteczkami obronnymi organizmu, przeciwko własnym komórkom lub cząsteczkom, które nie stanowią zagrożenia. W przypadku choroby Hasimoto są to przeciwciała przeciwko tyreoperoksydazie (anty-TPO) oraz tyreoglobulinie (anty-TG).
W przebiegu choroby Hashimoto dochodzi do powolnego rozwoju niedoczynności tarczycy, któremu może towarzyszyć albo jej zmniejszenie, albo wole, czyli powiększenie rozmiarów gruczołu, albo też narząd ten nie zmienia swojej objętości. Chociaż choroba ta należy do chorób zapalnych i przebiega z nacieczeniem tarczycy przez limfocyty, zwykle brak jest charakterystycznych cech zapalenia: bólu i tkliwości tarczycy, nagłego jej powiększenia, gorączki, czy podwyższonego stężenia we krwi markerów stanu zapalnego. Jeśli taka sytuacja ma miejsce i dodatkowo wystąpią objawy nadczynności tarczycy, możemy mieć do czynienia z epizodem Hashitoxicosis, czyli sytuacji, w której z uszkadzonej tarczycy uwalnia się nadmierna ilość hormonów. Po takim epizodzie, w chorobie Hashimoto następuje rozwój niedoczynności tarczycy.
Objawy dotyczą niemal wszystkich narządów
Niedoczynność tarczycy może mieć różną przyczynę, jednak niezależnie od tego, co ją wywołało, skutki niedoboru hormonów są takie same i dotykają niemal wszystkich układów i narządów w naszym ciele. Do najbardziej charakterystycznych objawów niedoczynności tarczycy należą: przyrost masy ciała, osłabienie, senność, uczucie chłodu, skóra staje się sucha i zimna, serce bije wolniej, ciśnienie tętnicze jest niskie, pojawiają się zaparcia. Ponadto może wystąpić chrypka, spłycenie oddechu i jego spowolnienie, zmniejszenie ilości oddawanego moczu, kurcze mięśni, łydek, zaburzenia miesiączkowania, osłabienie libido, a także objawy zaburzeń psychicznych: rozkojarzenie, stany depresyjne, niestabilność emocjonalna. Choroba Hashimoto może przebiegać również pod postacią tzw. subklinicznej niedoczynności tarczycy. Jest to stan, w którym typowe objawy niedoczynności tarczycy nie występują, ale w badaniach laboratoryjnych stwierdza się podwyższone stężenie TSH oraz nieprawidłowe parametry gospodarki tłuszczowej. Ponadto mogą zdarzać się stany obniżonego nastroju, czy wręcz depresji.
Można skutecznie opanować objawy choroby Hashimoto
Niestety nie ma na dzień dzisiejszy leku, który by skutecznie leczył przyczynę tej choroby. Można jednak z powodzeniem opanować objawy niedoczynności tarczycy, stosując tzw. leczenie substytucyjne, czyli zażywając L-tyroksynę w tabletkach. Dawkowanie tego leku jest bardzo indywidualne i ustalane przez lekarza endokrynologa na podstawie objawów oraz wyników badań laboratoryjnych. W przypadku subklinicznej niedoczynności tarczycy nie zawsze jest konieczne stosowanie leczenia. Do grupy chorych, którzy zdecydowanie powinni podjąć leczenie, nawet jeśli nie ma jeszcze objawów jawnej niedoczynności tarczycy, należą: kobiety w ciąży, chorzy na cukrzycę, chorzy, u których stężenie TSH jest większe niż 10mIU/l lub gdy już wcześniej chorowali na choroby tarczycy.
Artykuł przygotowany przez specjalistów serwisu https://medistore.com.pl
Komentarze czytelników
Menu boczne
Opracowanie merytoryczne
